Body Positivity is everywhere! Jippie! Toch?
En het is ook een serieuze movement. Vol verwondering kijk ik wel eens naar wat er voorbij komt op mijn Istagram feed.
‘The Dad Body’ is volledig omarmd. Er zijn nu zelfs T-shirts voor mannen die lekker strak zitten rond de borst en wijd uitlopen om zo de bierbuik, papabuik of gewoon de ‘eigenlijk eet ik heel ongezond buik’ te verbloemen.
De Curvy vrouw (zo zie ik mezelf dan ook maar) is grotendeels geaccepteerd. Er zit wel een gradatie in. Want wow, sommige figuren zijn prachtig, maar andere zijn echt obese. Want wanneer is Curvy gezond? Wanneer is het ongezond?
Hoeveel mensen zouden er écht gezond zijn?
Ik werd beïnvloed door de Body Positivity movement. Liet mezelf beïnvloeden. Ik ben Curvy en dat is okay. Ik ben zwanger geweest, heb een kind op de wereld gezet en ik geef al bijna 10 maanden borstvoeding. Dus het is zéker okay dat ik 15kg was aangekomen.
Maar ho even. Want ja, ik heb flinke curves, een behoorlijke kont en grote benen. Maar ik voel me oncomfortabel in mijn lijf. Van binnen ben ik helemaal niet zo positive over mijn lichaam. Ik zat niet lekker in mijn vel. Ik ben/was knetter oncomfortabel in mijn lijf.
En dat is de drijfveer. De motivatie. De reden om in actie te komen.
Toen ik net uit de kliniek kwam, was ik zó angstig dat dat mijn drijfveer was om te mediteren. Ik was extreem oncomfortabel.
Toen ik in depressie zat, was ik zo ongelooflijk oncomfortabel, dat dat de reden was dat ik elke dag routinematig hetzelfde rondje van 1,5 uur liep door het bos.
We leven nu in een maatschappij waarvan merendeel ziek is. Is het niet fysiek, dan is het geestelijk. De eetstoornissen, binge eaters, verslavingen, persoonlijkheidsstoornissen, hart- en vaatziekte en kanker vliegt ons om de oren. Het is echt overal. Je zou dus kunnen zeggen, zoals veel mensen ook doen: de maatschappij is ziek. En de mensen die daarin wonen weerspiegelen dat.
We leven ook in een maatschappij waarvan de helft de kop in het zand steekt. Doet alsof er niks is. En alsof er van alles normaal is, wat niet normaal is.
Als ik zou mee doen aan de Body Positivity movement, dan is dat voor mij mijn kop in het zand steken. Het vraagt namelijk om helemaal okay te zijn met je lichaam, wat voor lichaam je ook hebt.
Okay…
Maar wat als je lichaam ongezond is? En jij degene bent die daar verantwoordlijk voor is? Door suiker. Door bewerkt voedsel. Door cola en door chips? Door de hele dag op de bank zitten. Door bullshit social media filmpjes en de hele dag naar een scherm staren?
Slaan we niet een beetje door in het hele ‘elk lichaam is okay’?
Ik ben dankbaar dat ik me weer zo oncomfortabel heb gevoeld dat ik nu de ownership weer heb over mijn lijf. Ik heb al m’n voeding aangepast, doe aan intentional movement en ben inmiddels 5 kilo kwijt. Ik word weer fitter en gezonder.
Ik ben weer van mijn luie reet afgekomen en dát maakt dat ik nu weer meer positivity ervaar in m’n body. Niet een movement, maar gewoon mijn eigen beweging.
Dus ik gun iedereen dezelfde oncomfortabelheid als ik.
Zodat je je kop uit het zand kan trekken… Of van je kont afkomt..
Liefs,
Bir
